မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် ပြည်ထဲရေးနှင့် သာသနာရေးဝန်ကြီးဌာန၏ ၁၉၇၂ ခုနှစ်၊ ဇွန်လ ၂၁ ရက် မြန်မာနိုင်ငံ ပြန်တမ်း အမှတ် ၁၇၉ ဖြင့် မြို့အဖြစ် သတ်မှတ်ခံရပြီး ၁၉၇၂ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၅ ရက်နေ့တွင် ပြန်တမ်းအမှတ် ၂၈၀ ဖြင့် မြို့နယ်အဖြစ် ပြန်လည် ဖွဲ့စည်း အသိအမှတ်ပြုခဲ့ပါသည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် ရပ်ကွက် ၄ ခု၊ ကျေးရွာ အုပ်စု ၂၈ စု၊ ကျေးရွာပေါင်း ၉၇ ရွာဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားရှိပြီး လူဦးရေပေါင်း ၆၅၀၀၀ ကျော် နေထိုင်ပါသည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် အရှေ့မှအနောက်သို့ ၅၉ မိုင်၊ တောင်မှမြောက်သို့ ၃၄ မိုင် ရှည်လျားပြီး ၁၀၃၄.၉ စတုရန်းမိုင် ကျယ်ဝန်းပါသည်။ အရှေ့ဘက်တွင် နမ့်ဆန်၊ မန်တုံ၊ အနောက်ဘက်တွင် သပိတ်ကျင်း၊ တောင်ဘက်တွင် ကျောက်မဲ၊ မိုင်းငေါ့မြို့နယ်ခွဲနှင့် မိုးကုတ်၊ မြောက်ဘက်တွင် မဘိမ်းမြို့နယ်တို့နှင့် နယ်နိမိတ် ထိစပ်လျှက် ရှိသည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် တောင်ကုန်း တောင်တန်း ဝန်းရံနေပြီး ဒယ်အိုးပုံစံဖြစ်ပါသည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်တွင် မြစ်ချောင်းများ ပေါများပြီး ရွှေလီမြစ်၊ နမ့်မိတ်ချောင်းနှင့် နမ့်မောင်းချောင်းတို့မှာ ထင်ရှားသည်။ မြစ်ချောင်းအားလုံးမှာ ရေချိုများဖြစ်၍ စိုက်ပျိုးရေ၊ သောက်သုံးရေအဖြစ် အသုံးပြုနိုင်သည်။ ရွှေလီမြစ်တွင် စက်လှေများ သွားလာနိုင်သော်လည်း နမ့်မိတ်ချောင်းနှင့် နမ့်မောင်းချောင်းတွင်မူ လှေများ သွားလာခြင်းမပြုနိုင်ပါ။ ပင်လယ်ရေ မျက်နှာပြင်အထက် အမြင့်ပေ ၆၀၀ အထက်တွင် တည်ရှိပါသည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် ပူအိုက်ခြောက်သွေ့သော ရာသီဥတုရှိပြီး အမြင့်ဆုံးအပူချိန်မှာ ၄၂˚C ဖြစ်သည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်မှု မရှိသော မြို့နယ်ဖြစ်သည်။ ဒေသခံပြည်သူများသည် စိုက်ပျိုးရေးကို အဓိကလုပ်ကိုင်ကြပြီး သစ်တောထွက်ပစ္စည်း လုပ်ငန်းများ ကိုလည်း စီးပွားဖြစ် လုပ်ကိုင်ကြသည်။ မိုးမိတ်မြို့နယ်သည် မန္တလေး၊ မဘိမ်း၊ ကျောက်မဲ၊ လားရှိုးဒေသများသို့ ကုန်းလမ်းဖြင့် သွားလာနိုင်ပြီး လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး အသင့်အတင့် ကောင်းမွန်ပါသည်။ အဓိက ထွက်ကုန်မှာ ဆန်စပါးနှင့် ပဲပုပ်ဖြစ်သည်။