၁၉၂၃ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၇ ရက်နေ့တွင် ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး၊ လက်ပံတန်းမြို့တွင် အဖဦးဖန်၊ အမိဒေါ်ငွေတို့မှ ဖွားမြင်သည်။ အုတ်ဖိုမြို့တွင် နေထိုင်ကြီးပြင်းခဲ့သည်။ အမည်ရင်းမှာ ဦးလှတင် ဖြစ်သည်။
ကြို့ပင်ကောက်မြို့ အာစီအမ်ကျောင်း၊ မင်းလှမြို့ ဗုဒ္ဓဘာသာကျောင်းများတွင် ပညာသင်ကြားခဲ့သည်။ ဗုဒ္ဓစာပေ စာပြန်ပွဲများ အောင်မြင်ခဲ့သည်။
၁၉၄၆ ခုနှစ်မှစ၍ စာပေလောကအတွင်း ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ ၁၉၄၆ ခုနှစ်မှစ၍ ရှေ့ဆောင်သတင်းစာ၊ စီးပွားရေးသတင်းစာ၊ လမ်းညွှန်သတင်းစာများတွင် စာတည်းအဖြစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး ဒီမိုကရေစီဂျာနယ်၊ ယဉ်ကျေးမှုစာစောင်၊ ချိုတေးသံစာစောင်များတွင်လည်း စာတည်းအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ဘာသာပြန်စာပေအသင်း ယဉ်ကျေးမှုဝန်ကြီးဌာန၊ ပညာရေးဝန်ကြီးဌာနများတွင် နိုင်ငံ့တာဝန်ကို နှစ်ပေါင်း (၃၀)နီးပါး ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် အငြိမ်းစားယူခဲ့သည်။ အငြိမ်းစားယူပြီးနောက် မြန်မာစာပေတိုက်တွင် စာတည်းအဖြစ် (၄) နှစ်ဆောင်ရွက်ခဲ့ပြီးနောက် မြန်မာ-အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကား အလွတ်သင်ဆရာနှင့် စာရေးဆရာအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ယဉ်ကျေးမှုဌာနတွင် ရှေးဟောင်းစာပေကျမ်းများကို စာတည်းအဖြစ် မြန်မာစာအဖွဲ့တွင်မြန်မာစာ အဘိဓာန်အကျဉ်း(တတိယတွဲ၊ စတုတ္ထတွဲ)များကို ပြုစုခဲ့သည်။
မြန်မာနိုင်ငံစာရေးဆရာအသင်းအတွင်းရေးမှူး (၁၉၄၈)၊ ဒု-ဥက္ကဋ္ဌ (၁၉၅၁)၊ မြန်မာနိုင်ငံဂီတကောင်စီအမှုဆောင်၊ ဒု-ဥက္ကဋ္ဌ (၁၉၆၆)အဖြစ်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ နိုင်ငံတော်မှကြီးမှူးကျင်းပသော ဆို၊ က၊ ရေး၊ တီးပြိုင်ပွဲတွင် (၅)နှစ် ဆက်တိုက် အကဲဖြတ်လူကြီးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ လက်ပံတန်းမြို့တွင် ဦးဖန်ကျောင်းသားသမဂ္ဂ၊ အာရှလူငယ်အစည်းအရုံးနှင့် ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးတွင် ပါဝင်ခဲ့၍ လွတ်လပ်ရေးမော်ကွန်းဝင် တတိယအဆင့်ရရှိခဲ့သည်။
၁၉၄၆ ခုနှစ်မှစ၍ ကဗျာဆောင်းပါး၊ ဝတ္ထုတိုများကို (၄၇)နှစ်တိုင်ရေးသားခဲ့သည်။ လုံးချင်းဝတ္တု ဆယ်အုပ်အပါအဝင် စာပေ၊ ယဉ်ကျေးမှု၊ လူမှုရေး၊ စီးပွားရေး၊ ကြီးပွားရေး၊ သမိုင်း၊ အတ္ထုပ္ပတ္တိ ၊ ဘာသာစကား စသော အကြောင်းအရာ အမျိုးမျိုးကို စာအုပ်စာတမ်းပေါင်း ၂၀၀ ကျော် ရေးသား၊ တည်းဖြတ်၊ ထုတ်ဝေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
လှသမိန်သည် ၁၂-၁-၂၀၀၀ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့နံနက် ၁၁း၄၅ တွင် ဒဂုံမြို့နယ်၊ ဦးဝိစာရရပ်ကွက်၊ စီမံကိန်းအိမ်ရာ တိုက်(၂၄)၊ အခန်း(၁၁) နေအိမ်၌ပင် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ ကွယ်လွန်ချိန်တွင် ဇနီး ဒေါ်တင်တင်ရီနှင့် သားသမီး ၁၃ ဦးကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
